Waar een Dorpskwis al niet goed voor is. Onderdeel van de eerste editie in ons dorp was een omgekeerde inburgeringscursus. Beter gezegd, wat weten wij eigenlijk van Syrië?
Een stukje verder terug in de tijd. In ons dorp zijn tijdelijk vluchtelingen opgevangen, zonder grote problemen. Onze burgervader en gemeenteraad vonden dat wij onze gastvrijheid naar mensen in nood moesten tonen. Ze hebben bezorgde inwoners persoonlijk te woord gestaan en aldus geschiedde. Het wantrouwen maakte plaats voor begrip. Positieve verhalen van inwoners en vluchtelingen hebben echter geen nieuwswaarde, het heeft de landelijke media niet behaagd er aandacht aan te besteden.
De organisatie van onze Dorpskwis heeft aandacht voor lokale, maatschappelijke onderwerpen. Is het wel zo makkelijk om in te burgeren in een ander land? En zo zaten daar afgevaardigden van ieder team in een afgesloten ruimte zich te verbijten op vragen over Syrië en de Arabische taal. De vragen gesteld door Syrische vluchtelingen, in het Nederlands. Welke grote rivier stroomt er door Syrië? En noem maar eens drie steden in Syrië. Dat valt nog niet mee.
Het zette mij nadrukkelijk aan het denken. Hoe moeilijk zou het voor een Syrische vluchteling zijn om huis en haard te verlaten? Je vaderland te moeten ontvluchten? Familie en vertrouwde omgeving achter te laten? Een lange weg naar een compleet andere wereld. Waar iedereen van je verwacht een andere taal te gaan beheersen en zo snel mogelijk deel uit te gaan maken van een andere maatschappij.
We verwachten dat met zijn allen. En wat doen we er zelf aan? Met open armen ontvangen? Wat kan je doen? Op het juiste moment ontmoette ik de juiste mensen die me vertelden wat je concreet kan doen. En dat dat niet veel van je tijd hoeft te kosten.
Zo ben ik het taalmaatje/taalcoach van een Syrische jongen geworden. Eén uur per week hebben we het over van alles en nog wat, in het Nederlands. Natuurlijk leer ik ook dingen van hem, mijn horizon wordt breder. Het is leuk. En geloof me, van zo’n gesprek krijg je meer energie dan van een televisie- of telefoonscherm. Ik kijk er iedere week naar uit hem te ontmoeten. Denk er eens over na en benader iemand in je eigen gemeente.