Aardig om met jullie te delen: stukje over politiek. Zelfs een gerenommeerd voorvechter van actief stemrecht is de afgelopen maanden flink aan het temperen gebracht. Wordt een beetje ziek van de huidige politici. Steeds meer krijg ik het gevoel dat we in dit land enorm toe zijn aan een twee partijen stelsel. Geen versnippering van partijen en mini-meningen, coalitievorming en uiteindelijk een onherkenbaar programma.
Afgelopen zaterdagmiddag een openbaring in dit beeld. Een man op de autoradio ging in op dit falen van ons politiek bestel, gebrek aan betrokkenheid, enorme wisselingen in stemgedrag, lage opkomst, etcetc. Hij vertelde over inspraak van de bevolking.
Daarbij rakelde hij een verhaal op van een fabriek. Eerder in de vorige eeuw, een lopende band, ontevreden werknemers, te lage productie. Om economisch te overleven zou de snelheid van de lopende band omhoog moeten, maar dat zou tot nog meer arbeidsonvrede leiden. Toch besloot men de snelheid te verhogen, met een vorm van werknemersinspraak: een rode knop, die men in mocht drukken als de band te snel ging. Resultaat: de knop werd nauwelijks gebruikt, arbeiders namen de uitdaging aan, voelden tegelijk een grote verantwoordelijkheid. Het gevoel dat ze de knop konden gebruiken was al genoeg.
Vertaald naar het politieke landschap: geef mensen de kans om een voorstel dat landelijk wordt genomen daadwerkelijk terug te draaien. Bij voldoende aantal handtekeningen zou een referendum ingevoerd kunnen worden, dat bij 50% of meer van de kiesgerechtigde bevolking bindend zou zijn. Dit zorgt ervoor dat mensen zich betrokken voelen bij het kiezen van de regering, zij worden medeverantwoordelijk voor besluiten. Immers, als een besluit daadwerkelijk wordt genomen is blijkbaar 50% of meer van de bevolking het met dat besluit eens. De regering op haar beurt zal het mogelijke veto willen voorkomen door heldere en duidelijke communicatie.
Sowieso minder partijen, dat leek de politieke specialist ook duidelijk. De huidige versnippering zou vroeg of laat leiden tot een Belgische situatie. En daar sluit ik me dan wee bij aan. Twee grote partijen, 1 links en 1 rechts. Niet afsplitsen, maar fuseren op beide fronten. Twee duidelijk programma’s, niet meer tactisch of emotioneel stemmen. Uiteindelijk 1 regering met een heldere richting, en een schaduwregering die op een Britse wijze kan spiegelen.
Sowheej. Kort stukje opluchting van mijn kant. De politiek is niet op sterven na dood. Moet alleen herboren worden!