Amber

Vandaag beloofd aan een hele lieve collega om een oud gedichtje van me uit de virtuele kast te halen. Haar dochter heet Amber, een naam die me aan deze regels deed herinneren. Zoals ook ooit later, over lange tijd, een jongen zal mijmeren over een naam…

Amber

De naam valt van mijn lippen
Als een honing en een zachte bij
Zoemt rond mijn hoofd en oren
In het gras met paardebloemen in een wei

Haar naam beklijft als een plakkerige hars
En blijft in mijn gedachten
Terwijl ik in de zon mijn ogen sluit
En tijdens dromerige warme nachten

Verwonder ik me over de klank
Zo zwoel, intens zoet, buiten bereik
Ligt ze plots dicht tegen me aan
Op mijn lippen, binnen handbereik

Aanbevolen artikelen

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *