Zonnig
Vanochtend om 8.00 uur vertrokken richting Wellington, waar we om 20.00 uur de pont naar Picton hebben. We hebben tot een uurtje of 10 doorgereden en toen zagen we langs de weg een bord voor een café staan. Tijd voor koffie! En het café was echt een plaatje. Vlakbij of in de Manawatu Gorge waar je een klein bruggetje over moest was het café. Helemaal alleen, met een grote tuin waar je in de zon lekker kon zitten, en het interieur zag er ook ontzettend leuk en lief uit. Een beetje een berghut-idee, maar dan net iets anders, niet in de bergen. Met een lieve slijmbal van een kat genaamd Tui (waarvan Anton zegt dat de kat naar het bier is vernoemd, maar het is naar de vogelsoort). Hier hebben we een half uurtje pauze gepakt en daarna zijn we gelijk doorgereden naar Wellington. Hier waren we om half 2, veel te vroeg, dus hebben we een plaatsje boven Wellington, genaamd Lower Hutt, met groen en schaduw gezocht om tot een uurtje of 6 te wachten, totdat we richting pont rijden.
Nadat we op de pont waren aangekomen èn ingechecked èn op de pont geparkeerd waren (dat mocht Anton van mij doen), zijn we naar het passagiersgedeelte gelopen. Gelukkig duurt de overtocht niet zo heel erg lang, 3 uurtjes maar. Eerst even wat gegeten, nl. Fish & Chips. Toen we dat bestelden werd er gevraagd of er extra kruiden op mochten, en helaas hebben we dat gedaan. Helaas omdat de kruiden die er op gingen, iets van lemon & salt of lemon & pepper, te veel was, waardoor de frietjes niet meer lekker waren. Na het eten kwamen we Barend en Aniet tegen en zijn we ergens gaan ziten. Maar held op een pont als ik ben, zijn Anton en ik uiteindelijk naar buiten gegaan, en daar ging het eigenlijk wel goed. Mooi uitzicht en geen last van zeeziekte! Op de pont hebben Anton en ik ook nog een belrondje gedaan, Anton naar huis en vrienden, ik naar zussen, moeder, werk en een oom en tante waarvan m’n ook vroeger op zee voer (toen we de motor van de pont hoorden moesten we ook gelijk aan hem denken). Heel langzaam werd het donker en aan de zuidkant moesten we door het Tory Channel en de Queen Charlotte Sounds. Toen we door het laatstgenoemde voeren was het al donker en zag je bijna geen steek voor ogen. Alleen af en toe eens een paar lichtjes van huizen, en dat waren er weinig.
Voordat we op de pont stonden, maar wel in de rij voor het parkeren op de pont, hadden we nog een aantal dingen geregeld. We wilden gaan kayakken in het Abel Tasman park en hadden in de Lonely Planet een Maori-guided tour zien staan. Wij bellen, bleek dat deze op Noord zit en op Zuid helemaal niet meer bestaat. Jammer dus. Uiteindelijk een kayak-tour geboekt in de Golden Bay, boven het Abel Tasman park. Begint om 9.15 uur en duurt tot ongeveer 12.30 uur, dus niet te lang en ook onder begeleiding van een gids, en dat op eerste kerstdag! Ander ding dat we hebben geregeld is wèl in het Abel Tasman park, seal swimming. En dan niet zeehonden zoals ze in Pieterburen hebben (met die grote ogen en grijs), maar New Zealand fur seals (volgens mij groter en bruin). Dat gaan we op tweede kerstdag doen. Nadeel is wel dat we dan met een watertaxi terug naar land moeten, maar dat is geen probleem. Leuke dingen dus in het vooruitzicht.
De overtocht was vrij snel voorbij en Anton had al contact gehad met de camping in Picton, dus daar konden we zo op een plekje staan.
We zijn op Zuid!
