Met gruwelijke spierpijn op weg naar Loon op Zand. Op een veld bij Uno Animo speelden we tegen FC de Krollen. Tegenstander in een oranjeblauw en wij in ons groenzwart onder een vroeg zonnetje.
1 van onze spitsen was aanwezig, maar die begon aan de andere kant van de zijlijn, waardoor er een plaastje voor mij in de spits was weggelegd. Altijd lekker, beetje sjouwen, afjagen en de verdediging bezig houden. Stan riep nog in wanhoop “Oh nee hè…” maar gelukkig kreeg ik hem met een lekker sprintje en fijn goaltje buitenkantjerechts tot zwijgen. Ik zeg het niet graag van mezelf, daarom quote ik To: “Een goeie, zelfverzekerde goal…”.
De 1-1 viel daarna te vroeg, kansen aan beide kanten maar geen van de twee partijen kwam tot scoren in die eerste helft. In de rust onder het genot van een bakkie thee onze zonden overdacht en na rust de eer weer aan spits Tim gegeven (op het gemakkie op rechtsback gepeeld). De spierpijn zat inmiddels in mijn hele rug, dus dat was lekker.
Dat we uiteindelijk heel lullig de punten weggaven door twee frommelgoals was een dompertje… 3-1 verlies was niet nodig geweest… Na een 6-1 verlies vorige week (goal van Wout, ondergetekende was er niet bij) moeten we volgende week weer vol aan de bak… Thuis om 1100 uur tegen Xinix wordt er uit een ander Vaa(r)tje getapt!
