De titel van dit tekstje is gelijk aan één van mijn aanraders. Maar staat ook gelijk aan het lezen van boeken. Je wordt meegenomen naar een andere wereld. Vandaag neem ik je mee naar Italië. In met name Toscane hebben mijn vriendin en ik een aantal heerlijke vakanties gehad. Dankzij het gezelschap, het weer, eten en drinken, de cultuur, onze zelf samengestelde Italiaanse soundtrack èn de volgende boeken. Want als ik op vakantie ga, probeer ik een boek te lezen dat zich afspeelt in juist dat land, het liefst nog in dezelfde omgeving als waar we zijn. Cortona bijvoorbeeld.
Een huis in Toscane door Francis Mayes kennen de meeste mensen onder de originele naam Under the Tuscan Sun. Dit boek is er medeverantwoordelijk voor dat het stadje Cortona veel bezocht wordt door Amerikanen, en op zijn minst twee inwoners van Kaatsheuvel. Mijn vriendin moest en zou er naartoe. Ik volgde met frisse tegenzin (want waarom ergens naartoe gaan als er al zoveel mensen naartoe gaan?) en werd verrast. We zijn er regelmatig teruggekeerd ondanks de toeristenstroom die het aantrekt, waar wij natuurlijk ook deel van uitmaken. Het boek is gebaseerd op Francis Mayes eigen ervaringen, romantisch en humoristisch. Geen enkele reden om het niet mee te nemen naar Cortona, of je lekker thuis bij de kachel of verwarming in Cortona te wanen. En heb je de smaak van dit soort boeken te pakken, lees dan een ander boek van Francis Mayes of De Heuvels van Toscane door Ferenc Mate.
Helene Nolthenius. De naam zal niet veel belletjes doen rinkelen. Humberto Eco. Ding-ding-ding. “De naam van de roos,” hoor ik een aantal van jullie denken. Voordat dit befaamde boek uitkwam schreef de Nederlandse Helene Nolthenius al geschiedenis met haar monnik Lapo Mosca. Franciscaner en detective. Beide soms tegen wil en dank. Zwervend tussen Florence en Siena. Vermakelijk en onderhoudend. Leest gewoon lekker weg. Bovendien een getrouw beeld van de Middeleeuwen, dat kun je aan deze Nederlandse kunsthistorica wel toevertrouwen. Een aantal van die verhalen zijn gebundeld in Moord in Toscane, maar met een beetje speurwerk ook nog los te vinden.
Dan naar iets heel anders. Terug naar de titel van dit stukje. Ik haal je op ik neem je mee. Niccolo Ammaniti neemt je mee naar een fictief dorpje aan de Italiaanse Rivièra. Twee hoofdpersonen waarvan de wegen uiteindelijk toch kruisen. Een heerlijke roman, doorspekt van het Italiaanse leven. Romantisch maar niet geromantiseerd. Over jong zijn en ouder geworden zijn. Meer ga ik niet zeggen. En als je mij niet op mijn woord geloofd, maar Saskia Noort, Kluun of Herman Koch wel… zij zijn groot fan van deze schrijver en dit boek.
Dan mijn persoonlijke favoriet in dit lijstje. D.L. Smith raakte mij met zijn De Wonderen van Santo Fico. We gaan weer naar de heuvels van Toscane. Ook de hoofdpersoon keert er terug, na jaren in Amerika te hebben gewoond. Wat een kort bezoek zou worden aan zijn bijna onherkenbare geboortegrond, wordt toch langer dan gedacht. Je loopt met hem door het ingeslapen dorpje. Wordt meegezogen in het mysterie. In de oude en nieuwe bekenden, die op het eind van het boek je familie zijn geworden. Op zoek naar een wonder. Ik geef het toe. Op het einde pinkte ik een traantje weg. Ik zat in een bed & breakfast in Toscane, legde het boek weg en bleef zitten met een brok in mijn keel en mooie herinneringen, terwijl de cicaden buiten om aandacht vroegen.
Tot slot staat er al een tijdje een omnibus te wachten op een volgende reis naar het zuiden. Die zal nog een aantal jaren op zich laten wachten. Er zijn zoveel andere mooie plekken te ontdekken als het weer mag en verantwoord is. Maar hoor alvast graag jullie mening over die betreffende omnibus, ooit gehoord van Don Camillo (en de Kleine Wereld)? Gelezen? Gaat die mee naar Italië als het aan jou ligt?
