Over het algemeen lees ik fictie. Regelmatig ook verhalen die zich op het randje van de werkelijkheid bevinden, zoals James Herriot’s ervaringen als dierenarts of het sublieme 2010: Zo werden wij wereldkampioen door Patrick Bernhart. Het komt er minder vaak van om non-fictie in de hand te nemen. Maar onderstaande werkelijkheidsgetrouwe gedrukte verhalen wil ik jullie niet onthouden.
De revolutieverzamelaar door Henk van Renssen. George Nypels. De naam zei me niets, tot ik dit boek las. Hij was een journalist, die in de periode tussen de twee wereldoorlogen, de opdracht/kans kreeg om Europa rond te reizen. Op zoek naar mogelijke revoluties. Het is fascinerend om te zien hoe je destijds door Europa reisde. Hoe ons werelddeel smeulde met revolutionaire gedachten. Hoe chaotisch het in verschillende landen was. En hoe lang het duurde voor nieuws uiteindelijk de lezer bereikte. Allesbehalve droge geschiedenis, door de eigenzinnigheid van George Nypels leest dit als een avonturenroman. Tussen de regels door besef je hoe comfortabel we nu leven in een relatief veilige Europese Unie. En ook hoe snel informatie zich vandaag de dag verspreid, en dat er altijd meer dan één waarheid is.
Ooggetuigen van de wereldgeschiedenis door Geert Mak en René van Stipriaan. Geert Mak’s Europa staat ook klaar om ooit gelezen te worden, maar het komt er maar niet van. Daarom deze verzameling kortere verhalen. Uit de jaren dat nog niet iedere mening luidruchtig werd rondgestrooid en even luidruchtig werd afgekraakt, stammen deze ooggetuigenverslagen. Atilla de Hun was destijds niet zo actief op Instagram. Verslagen van heul lang geleden tot en met de twintigste eeuw. Telkens korte verhalen die je grote gebeurtenissen door andermans ogen laten zien. Ogen die het zelf gezien hebben. Mensen die niet persé schrijver waren, maar wel een verhaal te vertellen hebben over iets wat ze zelf hebben meegemaakt. Erg indrukwekkend.
Landloper door Lauran Toorians kwam zomaar ineens per toeval op mijn pad. Hierin wordt kort verteld hoe ons land is ontstaan, om daarna uitgebreid in te gaan op de ontwikkeling van de Loonse en Drunense Duinen en hun omgeving. Het is erg interessant om te lezen hoe onze leefomgeving zich vanaf de ijstijd heeft ontwikkeld tot wat het nu is. Waarom we hier de duinen en strol zaand hebben, en een paar kilometer hier vandaaan vette klaai. En wat water voor ons betekend (heeft). Doorspekt met de personen die van blijvende invloed zijn geweest op onze regio. Er is extra aandacht voor Giersbergen en de gemeente Loon op Zand. Doordat de schrijver eerst globaal en daarna op specifieke plaatsen rond de duinen ingaat, worden sommige stukjes herhaald. Maar dat mag de pret niet drukken.
Ik heb Stoer door Arjan Swinkels (van de Stoerderij uit Son en Breugel) nog niet gelezen… en Lieke Snijders (van de Moerderij uit De Moer) noch Monique Jansen (van Den Heerd uit Dongen) hebben een boek geschreven… Vandaar dat ik Het geheime leven van de koe door Rosamund Young hier wil noemen. Eerlijk is eerlijk, de eerste pagina’s zijn voor mij iets te belerend geschreven, maar daarna volgt een heerlijk inkijkje in een (in dit geval Engels) boerenbedrijf. Beter gezegd de echte verhalen waarin koeien de hoofdrollen vervullen. Dingen die ik zo goed herken als voormalig boerenzoon. Het is moeilijk onder woorden te brengen dat je als boer leeft van de verkoop van koeien, maar dat je je koeien ook echt kent en ze na aan het hart liggen.
Bij non-fictie kom ik vaak bij muziek uit. Daar heb ik jullie al eens mee lastig gevallen in 2020. Maar heb het toen niet over Dit was Veronica door Auke Kok gehad. Die staat op de nominatie om gelezen te worden, maar mijn vriendin heeft er zich al uitstekend mee vermaakt. Te oordelen naar de schaterlachen en “moet je eens horen” en “wist je dat”-jes is het een aanrader. Een veelzijdig beeld van een periode waarin de nu zo vertrouwde zender haar toevlucht tot een boot moest zoeken. Hoe een organisatie zich vormde door creativiteit, lef en puur geluk. Mooi voorbeeld daarvan is het ontstaan van Jan van Veen’s legendarische Candlelight.
En er ligt nog meer non-fictie op een stapel te wachten tot het juiste moment daar is en ik het bewuste boek oppak. Rutger Bregman met zijn positieve De meest mensen deugen. Het voor Brabanders welhaast verplichte De Bourgondiers door Bart van Loo. Synchroniciteit door Deepak Chopra spreekt me erg aan. En Deze Jongen, Gerard van Maasakkers tot nu toe, door Joost Goutziers & Jeroen Ketelaars… waarin de schrijvers een beeld schetsen van deze Brabantse zanger. Op de valreep nog een tip uit de virtuele koker van lokale geschiedenisliefhebber J.G.: de schrijver David van Reybrouck heeft met Congo en recenter Revolusi Revolusi – Indonesië en het ontstaan van de moderne wereld twee meesterwerken afgeleverd. Voldoende pagina’s om de iets korter wordende avonden mee door te komen…
