Vandaag de honeurs waargenomen voor pa. Samen met de onmisbare ome Piet drie pinken (eenjarige koeien) en twee vaarzen (tweejarigen) op stal gezet. Inclusief de hele rimram van scheren,?Ǭ†desinfecteren?Ǭ†en finaal ondergescheten worden terwijl je dit doet.
Pa had ff meegeholpen, omdattie vind dat ome Piet en ik dat allemaal niet allen af kunnen. Maar hij was na 10 meter lopen zo moe en opgefokt tegelijk dattie echt niet meer verder kon. Daarom luisterde hij zelfs toen we hem naar binnen stuurden. Opvallend genoeg liepen op dat moment de twee vaarzen zo mak als lammetjes zelf het vanghok in, zonder gejaag of touw.
Vanmiddag zijn ze (pa en ma, niet de koeien) naar de internist in Tilburg geweest. Die vertelde hem dat hij een tekort aan ijzer heeft. Vandaar het chronisch moe en belabberd zijn. Effe opgezocht op Wiki:
Het tweewaardig ijzer Fe2+, het zogenaamde heem-ijzer, wordt goed door het lichaam opgenomen en zit in vlees. Het driewaardig ijzer Fe3+, het zogenaamde non-heem-ijzer, dat in groenten voorkomt, moet eerst omgezet worden in het tweewaardige ijzer voordat het door het lichaam kan worden opgenomen. Dit gebeurt in een zure omgeving. Daarom wordt aanbevolen om staalpillen, die bestaan uit het driewaardige ferro-fumaraat, in te nemen met bijvoorbeeld sinaasappelsap of een vitamine C tablet. Melk en melkproducten verstoren de omzetting naar tweewaardig ijzer, doordat ze het maagsap minder zuur maken. Bij een ijzertekort kunnen ook organische ijzerverbindingen zoals ijzeraminochelaat ingenomen worden, die een betere werking hebben.
Tweemaal per week, vijf weken lang moet hij nu aan een ijzerinfuus. Nu maar weer duimen dat dit helpt.
