In muzikale sferen raak je met de gamba een gevoelige snaar. De viola da gamba of beenviool is een bas-versie van de viool die op een cello lijkt. Maar laat je niet op het verkeerde been zetten, de twee zijn nauwelijks familie. De gamba en cello zijn tegelijk ontwikkeld. En al lijkt de gamba ook op een kleine contrabas, ook deze is niet verwant. In het verleden speelde dit strijkinstrument vaak een hoofdrol, nu is haar vaak een bijrol toebedeeld.
In het biologisch woordenboek is de gamba een kreeftachtige, maar geen garnaal. De Aristeus antennatus heeft een boomvormig vertakte kieuwstructuur, in tegenstelling tot de plaatvormige kieuwstructuur van garnalen. Ik had vroeger een grote garnaal in mijn aquarium. Dat jullie dat weten. Die wandelde af en toe wat rond, maar verkoos het vaak om in zijn grot te blijven. Of haar grot. Geen idee.
In het culinaire receptenboek is de gamba wèl een garnaal. Een tijgergarnaal wel te verstaan. Dankzij Benjamin Buford ‘Bubba’ Blue weten we dat een een veelzijdig product van de zee is. Anyway, like I was sayin’, shrimp is the fruit of the sea. You can barbecue it, boil it, broil it, bake it, saute it. There’s uh, shrimp-kabobs, shrimp creole, shrimp gumbo. Pan fried, deep fried, stir-fried. There’s pineapple shrimp, lemon shrimp, coconut shrimp, pepper shrimp, shrimp soup, shrimp stew, shrimp salad, shrimp and potatoes, shrimp burger, shrimp sandwich. That- that’s about it.
Mijn allerliefste kreeg ooit het volgende receptje toegeschoven. Maar voor we kort in de keuken staan, halen we de ingrediënten van ons lijstje in huis. Tijgergarnalen, gamba’s, maar bij onze supermarkt heten ze dan weer wokgarnalen. We pakken altijd uit gemakzucht de diepgevroren 450gr, maar leef je vooral uit in verser of meer. Knoflook, waarbij wij een flinke schep uit ons potje gesneden knoflook nemen… wederom, leef je vooral uit met vers. We blijven in verpakkingen: tagliatelle (platte pasta), kookroom (250 milliliter), olijfolie en chilisaus. De grote rode ui is wel vers, evenals de rucola (circa 40 gram) en rode paprika.
In de keuken aangekomen begin je op tijd, maar niet te vroeg met het koken van de tagliatelle. Dan zoek je Metallica’s One op viola da gamba of kies je een ander nummer met dit instrument. Een goed verhaal begint met knoflook en eindigt op de bank, tenzij iedereen er evenveel van eet. De gamba’s bakken in olijfolie met knoflook. De keuken vult zich met een geweldige geur en we zijn niet eens halverwege. De rode ui mag in stukjes bij de garnalen, lekker aanbraden en afblussen met kookroom. We zijn er al bijna. Heb je de paprika al in stukjes gesneden? Die chilisaus hebben we overigens niet voor niets in huis gehaald, deze erin naar eigen smaak. Tot slot mag de rucola er doorheen geroerd worden, met de paprika en de tagliatelle. Is One al afgelopen?
Wat gaan we schenken? Biersommelier Lizze Verkooijen hintte me in de richting van een witbier of IPA. Wat te denken van een La Trappe Wit of een IJwit van Brouwerij ’t IJ?? Of een Lowlander IPA (met vleugje koriander). Een Duvel Tripe Hop Citra biedt mooi tegenwicht aan de kruidigheid van de chillisaus. Genoemde Lizze heeft haar wortels in Dongen, maar is met haar Biertjes bij Lizze actief vanuit Groningen. Een aanstekelijke passie voor het combineren van eten en biertjes.
