De mooiste verhalen worden geboren of groeien op tijdens een maaltijd. Zo kan een gewone pond jong belegen kaas als nagerecht nog herinneren aan een bijzondere avond in een Gents eetcafé. Maar soms komen de gerechten juist in je keuken door een verhaal. Zo ook dit gerecht.
Het was een gewone vrijdagavond tot de telefoon ging. Zwager aan de lijn. Telefoonlijn. Of we zin hadden om langs te komen. Aan te komen. Ze hadden wat vrienden uitgenodigd en een familielid of twee erbij kon geen kwaad. Dacht hij. We konden mee eten, hij zou voor iedereen koken. Dus wij met lege maag en vol verwachting naar Tilburg. Want als hij zich in de keuken begeeft laat hij zijn opleiding vliegtuigbouwkunde en vak als stenenverzamelaar ver achter zich.
Als we arriveren is het huis goed gevuld. Een blik vrienden is opengetrokken en loopt keuvelend en met glas in de hand rond keukenblok en eettafel. En dit is het leukste van verhalen. Hoe vaker verteld, hoe mooier ze worden. De smaak wordt verbeterd. Op het fornuis staan twee pannen waarin we een soep vermoeden. Het formaat van de pannen zou herinneringen doen oproepen aan de tijd dat ik in het leger ben geweest, ware het niet dat ik niet in het leger gediend heb. De oven staat aan. Het ruikt goed.
Ragout. Hij schept ragout op. Pasteitjes worden gevuld met een heerlijke ragout. De ene pan bevat vleesragout. Het blijkt dat de twee volwassen pannen ook voor een nakomeling hebben gezorgd. Die verschuilt zich achter haar ouders en bevat een vegetarische variant voor de buurman van de buren. Maar de visragout in de andere grote pan, dat is de ontdekking van de avond. Voor de visragout komen we superlatieven tekort. En er blijft maar opgeschept worden. Het zou doen denken aan de dag met die vijf broden en die twee vissen, maar daar was ik niet bij.
En dan blijkt het nog verrassend eenvoudig te zijn om de ragout zelf te maken. Of eenvoudiger nog, te laten maken. Laten we het erop houden dat ik beter ben in het vakkundig voorproeven en bord leegmaken. Dus kijk ik over de schouder van mijn allerliefste mee en zie haar inkopen. Een bezoek aan de visboer is nooit verkeerd, maar wij vinden wat we zoeken in de (app van de) favoriete supermarkt.
Klein zijsprongetje. Onze voormalige vrijgezelle buurman Sjef had altijd bij zijn moeder ingewoond. Of andersom. Maar geen kwaad woord over thuis blijven wonen. Als volleerde verstokte vrijgezel wist hij niet zo goed wat je moest kopen en koken. Gelukkig zorgde zijn zus daarvoor. Bezoek, vaak andere duivenmelkers, werden hartelijk ontvangen met een bakske. Maar als er dan een keer voornaam bezoek kwam, wist Sjef ook wel dat er iets bij de koffie hoorde. Een blik op de voorraadkast bracht uitkomst. Mooi per twee verpakt en best feestelijk, dacht hij. Zijn twee gasten hebben braaf de droge, koude pasteitjes weg gewerkt, maar waren wel zo attent dit later in het hele dorp te vertellen.
Terug naar ons (virtuele) boodschappenlijstje. Voor vier personen of twee personen twee avonden. Pasteitjes dus. Vervolgens boter (75 gram), bloem (75 gram), visbouillon (750 ml tot 1 liter, wij gebruiken altijd twee visbouillonblokjes met water) voor de massa. En dan vis naar keuze, bijvoorbeeld gekookte garnalen (150 gram), gekookte cocktailgarnalen (150 gram), in stukjes gesneden gerookte zalmplakken (200 gram), in blokjes gesneden nepkrab/surimisticks (250 gram, waarvan er een aantal de pan doorgaans niet halen) en wat bosui naar smaak. Maar andere voorgegaarde voormalige waterbewoners als rivierkreefjes of mosselen kunnen ook.
Alle begin is moeilijk, behalve dit begin: de oven voorverwarmen voor de pasteitjes. Pan op een klein, maar hoog vuur (en aanpassen al naar gelang de situatie in de pan). Boter erin laten smelten en even laten bubbelen. Vervolgens de bloem erbij mengen met een garde tot één geheel. Twee minuten blijven roeren om te voorkomen dat het aankoekt aan de pan. Daarna de visbouillon met klein beetjes toevoegen. Blijven roeren, klonteren voorkomen. Het geheel naar wens in laten dikken, een minuutje geduld is voldoende. Pasteitjes kunnen in de oven. Daarna in willekeurige volgorde de andere ingrediënten toevoegen aan de ragout en mee opwarmen. Pasteitjes verhuizen van oven naar bord en vullen met de visragout.
Borden verhuizen naar tafel waar net een bijbehorend biertje wordt ingeschonken. Ik kies voor de Zeeuwse brouwerij Dutch Bargain en twijfel tussen hun Imperial Zeeuws Blond of een Seawise (de flesjes zijn al kunstwerkjes op zich, maken een feestje op tafel). Of toch dichterbij (ons) huis… brouwer, prater en biersommelier Frank Wouters van Opener raadt hun TripleX aan, en daar kan ik moeilijk nee tegen zeggen. Veelzijdig. De TripleX. En Frank. En mijn zwager. Die niet Frank heet.
