Veel vrienden en mijn allerliefste in het bijzonder zouden blij zijn als ik een keer geen woordje klaar had. Een voorbeeld. Ik heb een aantal etappes van het Pieterpad (van Pieterburen naar de Sint Pieter) gelopen met één van mijn beste vrienden voordat hij het door had. Wat ik denk zeg ik en ik denk veel. Inmiddels heeft hij standaard salmiak-lolly’s bij zich. Als zijn oren even genoeg hebben belandt er een lolly in mijn mond, wordt het stil en lopen we in alle rust door. Nu sta ik even stil bij verhalen zonder (of met heel weinig) woorden.
In vroeger tijden werden verhalen verteld door tekeningen. Schilderijen zaten vol symboliek, verhalen en moraal. Ook de gebrandschilderde ramen van kerken waren als het ware dia’s die verhalen lieten zien. Ik heb het helaas zelf niet meegemaakt dat schoolplaten centraal stonden in de les… een schoolplaat werd ontrold en het verhaal ontvouwde zich voor kinderogen. Zo zag het er dus uit! Geschiedenis en andere streken kwamen tot leven en vertelden hun verhalen.
Traditioneel vindt je nog veel prentenboeken in de categorie kinderboeken. Lijkt mij een mooi begin, maar welk prentenboek ga ik belichten? En dan wordt er zomaar Monkie door Dieter Schubert ingefluisterd/inge-appt. Waarom was ik daar zelf niet op gekomen? Niet zomaar een prentenboek… maar een heuse winnaar van een Gouden Penseel, voor het best geïllustreerde kinderboek van het jaar. Het verhaal doet denken aan het sprookje van het Tinnen Soldaatje. Knuffel Monkie wordt verloren en beleeft spannende avonturen. Mooi afwisselend tekenwerk, kleine en grote kaders wisselen elkaar af. Je zou er een verhaal bij kunnen vertellen, maar woorden zijn eigenlijk overbodig.
Frédéric Brrémaud & Federico Bertolucci dan. Zij maakten een serie plaatjesboekjes genaamd Love, waarvan ik The Fox heb staan. We volgen een vos in haar overlevingstocht door de natuur. De tekenaar laat haar dolen op een eiland waar sneeuw en lava maar een paar pagina’s van elkaar verwijderd zijn. Niet het meest geloofwaardig, maar wel fascinerend. Ik heb sowieso iets met vossen in verhalen. Zo heb ik vorige week mijn allerliefste een legpuzzel kado gedaan waarop een vos afgebeeld staat en een aantal puzzelstukjes dieren zijn. Niet alleen dieren uit het bos waarin de echte vos rondloopt, maar ook karakters uit de fabel Van den Vos Reinaerde. Een puzzel met kleine verhaaltjes.
Puzzelen is zoeken. Laat dat nou goed uitkomen. Charlotte Dematons maakt heerlijke zoekplaatjesboeken voor jong van jaren èn voor jong van geest. Zo heeft de van geboorte Française Nederland verbeeld in een groot prentenboek. Hierin ga je met je kind, of zelf op zoek naar de verstopte oer-karakteristieke figuurtjes als De Kameleon, een reiger of een tuinkabouter, om maar iets te noemen. Zeven figuurtjes komen in iedere plaat terug, waaronder de gele ballon. Terwijl je op zoek gaat zie je heel ons land (inclusief de Efteling) en haar verhalen voorbij komen. Ook geweldig als kado voor niet-Nederlanders… dan met de titel Holland èn een boekje waarin meer uitleg over de platen wordt gegeven.
In mijn beleving kwamen er geen woorden voor in Jaybird door Jaakko Ahonen. Nu ik het weer eens in de hand neem, blijken er toch een aantal pagina’s met wat tekst in voor te komen. Ik wil het jullie toch niet onthouden, aangezien het leeuwendeel van dit verhaal in plaatjes verteld wordt. In de sub-categorie “Bijna geen woorden”. De woorden zijn bovendien niet bepalend voor hoe het verhaal beleefd wordt. We volgen een kleine gaai in een sinister huis. Mijn vriendin en ik vonden het allebei prachtig, maar verschillen van mening waar het over ging.
Tot slot de boekjes van J.S. Goodall. Een buitencategorie. Hoe leg ik dit uit? Het boekje bevat hele en halve bladzijden, om-en-om. Met het omslaan van de halve bladzijde verandert de scene en vordert het verhaal. De foto’s bij deze tekst doen een poging het te laten zien. Machtig mooi gedaan. De verhaaltjes hebben weinig om het lijf, maar zijn door hun bijzondere uitvoering een lust voor het oog. Je blijft ze herbekijken. Ik heb er een aantal van weten te bemachtigen, waarvan “Hoe Betje Spitsmuis jarig was” de eerste was en daarom mij na aan het hart ligt.
Rest mij niets meer dan jullie het internet op te sturen. Het internet? Jazeker, de digitale paden op en virtuele lanen in! Ga naar npostart.nl en zoek naar “eus boekenclub”. Presentator Özcan Akyol heeft ongetwijfeld een Duinkoerier in handen gekregen. In een vijfdelige reeks neemt hij je mee in zijn liefde voor boeken en krijgt daarbij bezoek van schrijvers, verzamelaars, dichters en redacteuren. Beetje jammer dat hij De Duinkoerier niet heeft genoemd als overduidelijke inspiratiebron. Ik ben sprakeloos. En daarmee een hoop mensen in mijn omgeving content.
