Warm, 32º
De dag des afscheids van de camper. We hadden met Barend en Aniet om 8.00 uur afgesproken bij het verhuurbedrijf, wij waren er een paar minuten eerder dan zij. Bij United alles afgewerkt waar we te horen hebben gekregen dat we….. 3625 km hebben gereden! Toch best aardig vind ik zelf, vooral omdat Anton en ik even veel hebben gereden.
De mensen van United hadden een busje dat ons bij het hotel had afgezet, waar we gelijk konden inchecken. Wel fijn dat we onze spullen in een kamer konden achterlaten. In het hotel hebben we gelijk de vlucht nog gechecked, hebben we ook ingechecked, dus de stoelen zijn al gereserveerd. Het printen van de boardingpasses kostte wat meer moeite, maar ook dat was uiteindelijk gelukt. We wilden het eerst naar de receptie mailen, maar om e.o.a. vage reden kregen we het mailtje niet doorgestuurd. Daarna nog een keer geprobeerd en met de usb-stick van Aniet is het gelukt.
Nadat we de boardingpasses hadden opgeruimd zijn we met een taxi naar het centrum gegaan en van daaruit zijn we ieder ons eigen pad opgegaan en hebben we om 19.00 uur weer op het plein afgesproken. Wij hebben eerst nog wat ontbeten (wederom heerlijke French Toast en Eggs Benedict, favoriet inmiddels), die Britten van gisteravond nog gezien en gehoord dat ze zijn portemonnee vol en ongeschonden terug hebben gevonden en daarna hebben we nog wat kadootjes voor Ton, Mark, Paul en Bart gevonden. Gelijk een kiwi-beeldje voor mama en een lekkere zachte merino/possum das voor mij gekocht. En voor Aine hebben we ook uiteindelijk iets leuks gevonden. Oja, en ik heb een boek met alle locaties van de Lord of the Rings-films gekocht. Tussendoor nog even op een bankje in een parkje gezeten.
Anton en ik zijn ook nog naar een Medical Centre geweest voor slaappillen voor in het vliegtuig. Die konden we alleen maar op doktersrecept krijgen en daarvoor moesten we naar een dokter. Van hem hebben we wat advies gekregen en 5 slaaptabletten die we de 2de vlucht zouden gaan gebruiken. Het ideaalste zou nl. zijn als we de eerste vlucht iets zouden kunnen slapen en de tijd in Singapore wakker zouden blijven. Aangezien we 7.00 uur in Amsterdam aankomen, moeten we die dag ook de hele dag wakker blijven en pas rond 21.00 of 22.00 uur gaan slapen. Anders hebben we de hele week moeite met jet lag. We zien het wel en gaan het gewoon proberen. Wel een aardige dokter trouwens, Carpenter, een timmerman dus…
Nadat we naar de dokter zijn geweest hebben we gelijk de pillen gehaald en daarna zijn we nog even door de stad gelopen. We zijn op aanraden van die Nieuw-Zeelandse Nederlander naar een hele goede platenzaak (Radar Records) geweest waar Anton zich te goed heeft gedaan aan een aantal cd’s van o.a. Kings of Leon, Elvis Costello, Johnny Cash. We zijn ook nog naar het Christchurch Aquarium geweest, wat erg cool was, letterlijk èn figuurlijk. En nu liggen we in het gras van de Botanical Gardens te relaxen tot een uurtje of 18.30/18.45 uur, dan gaan we naar Cathedral Square om wat met Barend en Aniet te gaan eten.
Barend en Aniet kwamen we iets eerder tegen, toen we al naar het plein liepen. Samen hebben we wat bij Dux de Lux gedronken (Ton belde nog), tot we tegen 19.15 uur allemaal een beetje hongerig waren. Anton had bij de bar van Dux de Lux nog gevraagd waar er in de buurt een Japans restaurant zat, en daar zijn we ook naartoe gegaan.
Het was Sala Sala geworden, en daar hebben we heerlijk aan de teppanyaki-tafel gezeten en gegeten. Het was beter dan gisteren en ook een beetje anders. Gelukkig had ik dit keer iets anders gepakt i.p.v. seafood selection. Dit keer ben ik voor de biefstuk gegaan, en ook die was erg lekker. Anton had natuurlijk wel de vis gekozen. Het was trouwens de mooiste teppanyaki-tafel die ik ooit heb gezien, een ronde waarvan 3 kwart was gebruikt als bakplaat en een spiegel die alles ruimer maakte.
We hebben ook een erg gezellige avond gehad. Eerst zaten we tegenover 2 zakenmannen, 1 NZ en 1 Japanner. Deze waren met de komst van onze miso-soep ongeveer weg. Tussendoor waren er nog 2 collega’s/vrienden en een ander stel bijgekomen. In den beginne was het ieder gesprek voor zich, maar opeens was 1 van die vrienden z’n vrouw aan het bellen en zei hij waar hij zich op dat moment bevond. Toen zei hij dat hij aan een tafel zat met een stel Britten (Amerikanen) en een 4-tal Duiters (wij dus). Wij hebben hem toen heel erg duidelijk gemaakt dat dat niet zo was. Door dat foutje van hem zijn we met z’n 8-en aan de praat geraakt en hebben we een erg leuk gesprek en een nòg leukere avond gehad, alle wereldproblemen opgelost…
Toen we na heel veel vijven en zessen opstonden om af te rekenen en weg te gaan, waren Mark (Kiwi) en Simon (Aussie) net voor ons om af te rekenen. Terwijl Simon de rekening aan het betalen was, stond Mark nog wat met ons te praten. Zij gaan daarna weg en wij willen betalen. Krijgen we te horen dat Simon alles heeft betaald! Wij snel naar buiten gerend, waren ze bijna buiten zicht, maar we hebben nog een aantal bedankjes over geschreeuwd, waarbij hij zei dat er in Australië 22 miljoen mensen meer zijn zoals hij. Rare maar wel superleuk einde van onze vakantie.
Terug in het hotel hebben Barend en Anton het laatste beetje whisky opgemaakt en zijn we daarna gaan slapen.
